The Forgotten Little Street (Zapomniana uliczka)

The Forgotten Little Street (Zapomniana uliczka)

Aaron Hekelman, better known by his stage name Albert Harris, wrote and recorded “The Forgotten Little Street” in 1944, while the Nazis were completing the final chapter in the annihilation of Polish Jewry. Forced as a Jew to seek refuge in Soviet Russia, in this song, Harris recalls the sights and sounds of the place he called home and the loved ones he left behind. At the time, Harris could not have imagined how prophetic his words were: by the time he returned to Poland, Jewish communities in places like his native Warsaw or Łódź disappeared forever.

Harris, along with other Jewish artists exiled from Poland, was given the resources to continue his creative work under Soviet auspices. This song was produced by the Russian Aprelevka label and recorded with the accompaniment of the Jazz Orchestra of the Byelorussian Soviet Republic, directed by another Jewish refugee, the famous Jazzman Adolf (Eddy) Rosner, nicknamed the “White Armstrong.”

Aprelevka Plant (APRELEWSKIJ ZAWOD ) GRK570/44 mx 12046

“Zapomniana uliczka”

Wspomnienia wspomnienia w te szare smutne dnie
Jak słońca promienie wpadają w serce me
Gdy nagle czasembudzą się w pamięci
I w świat stracony znów prowadzą mnie.

Kiedy czasem cię wspominam zapomniana ma uliczko
Słyszę echo twe odbija mój beztroski niegdyś krok.
Jakby znowu się zatrzymał przed znajoma kamieniczką,
Dawne szczęście znowu żyje i radością świeci wzrok.

Po kilka schodków aż na czwarte lecę tak jak ptak;
Łomotem serca drzwi otwarte do wejścia dają znak.
I na progu tak jak zwykle jasnym śmiechem znów mnie wita
Ukochana twarz spowita w korytarza szary mrok.

Nadzieja, nadzieja, jedyna życia treść
Przez smutek się śmieje, pomaga troski nieść.
Lecz ileż jeszcze trzeba nieść jej w sercu
By przyszłość z wspomnieniami w jedno spleść.

Czy powrócę znów do ciebie zapomniana ma uliczko?
Czy poczuję pod stopami twój nierówny twardy bruk?
Czy dowlokę kiedyś siebie pod znajoma kamieniczkę
By usłyszeć w ciemnej bramie podwórzowy gwar i stuk?

Czy tam na górze jeszcze czeka wytęskniony ktoś;
Najdroższy, choćby cień człowieka, ale mój na wskroś?
Czy dotrzymasz mnie nadziejo w ciężkich chwilach walk i biedy
Żebym w życiu jeszcze kiedyś ma uliczkę ujrzeć mógł?

78 rpm

3:12

Albert Harris (Aron Heckelman)

Państwowy Jazz BiałoruskiejSocjalistycznej Republiki Radzieckiej; Adolf (Eddy) Rosner (conductor)

Albert Harris (Aron Heckelman)

Albert Harris (Aron Heckleman)

1944

1944

“The Forgotten Little Street”

Recollections, recollection, on those grey, sad days,
Enter my heart like sunrays.
Sometimes, when they suddenly stir in my memory,
They lead me into the lost world.

When I recall you sometimes, my forgotten cherished street,
I hear your echo repeat my once carefree step.
As if again I stood in front of the familiar building,
Old happiness lives again and eyes shine with joy.

A few steps at a time, I fly like a bird to the fourth floor;
The door opened by the pounding of my heart beckons me to enter,
And at the doorstep I am greeted, as always, by the bright smile
of the beloved face wrapped in the grey dusk of the hallway.

Hope, hope, life’s only essence
Laughs through sadness; helps to bear worries.
But how much more hope one needs to carry in one’s heart
To weave future and memories together into a whole.

Will I return to you again, my forgotten cherished street?
Will I feel under my feet your uneven, firm cobbles?
Will I haul myself one day to the familiar building
To listen in the dark archway to the buzz and clatter of the yard?

Will the longed-for somebody still await me upstairs;
Dearest person, even just a wreck, but thoroughly mine?
Hope, will you sustain me in tough times of struggle and poverty
So that once again in my life I could see my cherished street?(English trans. Halina Goldberg)